Vitamine D en minder zout bij chronische nierschade

16 november 2015

Een gecombineerde behandeling met zoutbeperking en vitamine-D-suppletie, blijkt goed te werken voor patiënten met chronische nierschade.

 

Chronische nierschade treft 8-16% van de wereldbevolking wereldwijd en is een groeiend probleem. Het kan leiden tot nierfalen waarbij patiënten afhankelijk worden van dialyse of niertransplantatie.

Chronische nierschade wordt gekenmerkt door ontregelingen in 2 belangrijke regelsystemen in het lichaam:

  • renine-angiotensine-aldosteron systeem (RAAS), waardoor een hoge bloeddruk ontstaat en het lichaam vocht vasthoudt;
  • mineraalhuishouding, waardoor vaatverkalking optreedt maar ook botziekten ontstaan.

 

De klassieke behandeling van nierschade is erop gericht om het ontregelde RAAS met medicijnen te reguleren, waardoor de bloeddruk daalt en eiwitverlies uit de zieke nieren wordt verminderd. Vaak lukt dit echter onvoldoende en ontwikkelen nierpatiënten toch nog verdergaand nierfunctieverlies en een sterk verhoogd risico op hart- en vaatziekten.

Charlotte Keyzer onderzocht in haar proefschrift Clinical implications of the cross-talk between renin-angiotensin-aldosterone system and vitamin D-FGF23-klotho axis hoe gecombineerd ingrijpen in én het RAAS én de mineraalhuishouding kan leiden tot een betere behandeling van nierpatiënten. Vandaag promoveert zij.

Zoutbeperking en vitamine-D-suppletie
Uit haar onderzoek blijkt dat een vitamine-D-tekort (vooral bij patiënten die veel zout gebruiken en daardoor een sterker ontregeld RAAS hebben) sneller leidt tot nierschade. Ook blijkt uit haar studie dat vitamine-D-tekort een groter risico op overlijden geeft. Vervolgens onderzocht Keyzer in een landelijk uitgevoerde klinische studie het effect van een gecombineerde interventie met zoutbeperking en actief vitamine-D-supplementen. De conclusie hiervan is dat voor patiënten met chronische nierschade die eiwitverlies houden (ondanks de standaard therapie van RAAS-blokkade), deze combinatie een goede aanvullende behandeling vormt waardoor de hoeveelheid eiwit in de urine wordt verlaagd.

Fosfor, magnesium en vitamine K
Vaatverkalking is een belangrijke oorzaak van het verhoogde risico op hart- en vaatziekte bij nierpatiënten. Om de behandeling van vaatverkalking verder te kunnen verbeteren, identificeerde Keyzer verschillende factoren die een belangrijke rol spelen in het verkalkingsproces. Uit haar onderzoek blijkt dat een te hoog gehalte aan fosfaat en het bijschildklier hormoon PTH en juist een tekort aan magnesium en vitamine K deze verkalking stimuleren. Dit biedt aanknopingspunten voor behandeling om deze verkalking tegen te gaan en daarmee het risico op hart- en vaatziekten te verminderen.

Volgens Keyzer zorgt een geïntegreerde benadering met medicijnen en dieetmaatregelen die zowel het RAAS-hormoonsysteem als in de mineraalhuishouding ingrijpen, dat de behandeling van nierpatiënten wat betreft voorkomen van de achteruitgang van de nierfunctie als vermindering van hart- en vaatziekten wordt verbeterd.

Bron: Rijksuniversiteit Groningen

 

Meer informatie over natrium, vitamine D, fosfor, magnesium en vitamine K bij nierpatiënten, zie:

 

Gerelateerd nieuws:

 

Reacties

Zelf een reactie toevoegen

De velden gemarkeerd met een * zijn verplicht.