Uit Zweeds onderzoek blijkt dat bepaalde darmbacteriën het aminozuur histidine verkeerd afbreken waardoor imidazoolpropionaat ontstaat.

Zo blijkt dat patiënten met type-2-diabetes bovengemiddeld veel imidazoolpropionaat in hun bloed hebben (in de poortader vanaf de darm naar de lever).

Verder blijkt dat de feces van patiënten met type-2-diabetes bovengemiddeld veel imidazoolpropionaat produceert in de darmsimulator wanneer het aminozuur histidine wordt toegevoegd.

Uit proeven bij muizen blijkt dat imidazoolpropionaat de glucosetolerantie verlaagd.

Vermoedelijk speelt het lang niet bij alle patiënten met type-2-diabetes. Maar bij de groep waarbij het wél speelt, is het misschien wel gemakkelijk om er iets aan te doen (bijvoorbeeld door een aangepast dieet).

De onderzoekers geven aan dat het belangrijk is de interactie tussen de darmflora en voedingsstoffen te begrijpen om hiermee gerichte voedingsadviezen te kunnen geven in de preventie en behandeling van ziekten.

Dat het darmmicrobioom invloed heeft op het ontstaan van type-2-diabetes heeft eerder onderzoek al duidelijk gemaakt. Zo blijkt een hogere voedingsvezelinname te beschermen tegen de ontwikkeling van type-2-diabetes.

Meer informatie over de relatie tussen darmmicrobioom, voedingsvezels en type-2-diabetes, zie e-book Diabetes type 2.

Gerelateerd nieuws:

• Volkoren granen verlagen risico op type-2-diabetes